De weg naar je hart
De weg naar je hart klopt altijd.
Moeilijke of makkelijke weg. Denk je ook wel eens waarom het soms wel eens moeilijk is om de makkelijke weg te kiezen en je hart te volgen?
Meestal staat het verleden in de weg. We laten de gewoonte om onze gedachten telkens weer te laten afdwalen naar het verleden in plaats van in het nu te leven.
We maken van het verleden het heden. Dat doen we meestal heel onbewust. We nemen niet waar wat er in werkelijk gebeurt.
Voel eens wat er op je hart drukt?
Koester je nog enige wrok uit het verleden?
Komen gevoelens van verdriet, schaamte, vertwijfeling aan de oppervlakte?
Misschien ben je je wel bewust dat je emotionele herinneringen je leven onnodig zwaar maken waardoor je geen innerlijke rust kan vinden.
Iedereen om je heen zegt ‘laat het los’. Maar hoe doe je dat? Je weet niet hoe je het concreet kan aanpakken.
Willen loslaten is in mijn gevoel niet voldoende.
Je blijven verdiepen in je verleden brengt je evenmin verder vooruit.
Je hebt je al zo vaak verdiept in je verleden, in je gevoelens, emoties, ervaringen.
En keer op keer merk je dat je in een vicieuze cirkel zit. Je stelt je innerlijk voor hoe slecht mensen je behandelden. Je had een zwaar kruis te dragen. Je voelt opnieuw de pijn. Je voelt opnieuw verdriet, wrok, woede, afkeer enzovoort.
Soms hoor je van anderen dat je op die manier het verleden kunt verwerken.
Onprettige ervaringen verwerken door onprettige gevoelens die ermee gepaard gaan telkens opnieuw en opnieuw beleven, ervaar ik op een bepaald moment niet langer als efficiënt.
Bewust zijn van hetgeen tot het verleden behoort en tot het verleden behoort. Het maakt geen deel meer uit van het nu.
Het kan je wel gevormd hebben tot de persoon die je bent geworden en toch heb je altijd de keuze om datgene te veranderen wat gevoelsmatig niet goed voelt.
Het verleden is je herinnering met de daarmee samenhangende gevoelens die het verleden oproept in het hier en nu.
Door heel bewust waar te nemen wat nog precies speelt in het hier en nu, is het mogelijk de herinneringen te helen en te integreren.
Je kan telkens iets loslaten waardoor je hart meer openstaat voor zelfliefde.
Je komt niet verder door na te denken en te analyseren. Denken en analyseren zijn gericht op het in een kader van willen vastzetten. Je houdt op die manier herinneringen vast en heel levend.
Herinneringen blijven dan actueel levend en kunnen je leven beheersen en overheersen.
Bewust leren waarnemen en voelen wat in de onderstroom om ruimte vraagt is in mijn gevoel een manier om dichter bij ons hart te komen.
De weg van het hoofd naar het hart lijkt heel dichtbij en vaak heel moeilijk om toch te kiezen voor de meest vreedzame weg.
Dit is wat we geleerd hebben. Leven vanuit het hoofd. Voelen met het hoofd. Liefhebben met het hoofd. We zijn onderweg een wandelend hoofd geworden.
We hebben geleerd om het onszelf moeilijk te maken, door het contact met ons hart af te snijden.
En toch blijft ons hart kloppen, al voelt het misschien bevroren op dit moment. Al voelt je hart als gebroken, gekwetst en gesloten.
Concenteer je eens een minuutje bewust zachtjes op je hart. Maak opnieuw contact met de plek waar jouw liefde voor jezelf opnieuw mag stromen.
Laat alles er zijn wat je voelt. Je hart heeft geen woorden nodig. Geen uitleg. Geen verklaring. Niets. Je hart IS.
Het is goed zoals het is. Glimlach hartelijk naar jezelf en neem enkel waar.
Je blijven verdiepen in je verleden brengt je evenmin verder vooruit.
Je hebt je al zo vaak verdiept in je verleden, in je gevoelens, emoties, ervaringen.
En keer op keer merk je dat je in een vicieuze cirkel zit. Je stelt je innerlijk voor hoe slecht mensen je behandelden. Je had een zwaar kruis te dragen. Je voelt opnieuw de pijn. Je voelt opnieuw verdriet, wrok, woede, afkeer enzovoort.
Soms hoor je van anderen dat je op die manier het verleden kunt verwerken.
Onprettige ervaringen verwerken door onprettige gevoelens die ermee gepaard gaan telkens opnieuw en opnieuw beleven, ervaar ik op een bepaald moment niet langer als efficiënt.
Bewust zijn van hetgeen tot het verleden behoort en tot het verleden behoort. Het maakt geen deel meer uit van het nu.
Het kan je wel gevormd hebben tot de persoon die je bent geworden en toch heb je altijd de keuze om datgene te veranderen wat gevoelsmatig niet goed voelt.
Het verleden is je herinnering met de daarmee samenhangende gevoelens die het verleden oproept in het hier en nu.
Door heel bewust waar te nemen wat nog precies speelt in het hier en nu, is het mogelijk de herinneringen te helen en te integreren.
Je kan telkens iets loslaten waardoor je hart meer openstaat voor zelfliefde.
Je komt niet verder door na te denken en te analyseren. Denken en analyseren zijn gericht op het in een kader van willen vastzetten. Je houdt op die manier herinneringen vast en heel levend.
Herinneringen blijven dan actueel levend en kunnen je leven beheersen en overheersen.
Bewust leren waarnemen en voelen wat in de onderstroom om ruimte vraagt is in mijn gevoel een manier om dichter bij ons hart te komen.
De weg van het hoofd naar het hart lijkt heel dichtbij en vaak heel moeilijk om toch te kiezen voor de meest vreedzame weg.
Dit is wat we geleerd hebben. Leven vanuit het hoofd. Voelen met het hoofd. Liefhebben met het hoofd. We zijn onderweg een wandelend hoofd geworden.
We hebben geleerd om het onszelf moeilijk te maken, door het contact met ons hart af te snijden.
En toch blijft ons hart kloppen, al voelt het misschien bevroren op dit moment. Al voelt je hart als gebroken, gekwetst en gesloten.
Concenteer je eens een minuutje bewust zachtjes op je hart. Maak opnieuw contact met de plek waar jouw liefde voor jezelf opnieuw mag stromen.
Laat alles er zijn wat je voelt. Je hart heeft geen woorden nodig. Geen uitleg. Geen verklaring. Niets. Je hart IS.
Het is goed zoals het is. Glimlach hartelijk naar jezelf en neem enkel waar.
7-11-2020
