DIEPZIELDUIKEN MET DE HULP VAN DE ENGELEN

Loslaten...Overgave in en met vertrouwen...dat engelen met ons communiceren daar hoeven we niemand van te overtuigen.
Dat ze dit heel liefdevol doen....eveneens, en tegelijk best " streng", voor ons allerhoogste goed. Ik heb in elk geval de boodschappen van AE Raphaël meer dan goed begrepen.
Met welk issue we ook onszelf voelen vastzitten, we zijn hier meestal zelf de oorzaak van...en hoe liefdevol engelen ook zijn: het is echt aan ons ZELF alle verantwoordelijkheid op te nemen.

Dit is vaak het misverstand van zoveel mensen nog: bidden en prevelen werkt niet, nu niet en zal dat nooit doen...we krijgen op -tig manieren aanwijzingen, en ergens is er een dieper " weten " ( een situatie is niet langer goed voor mijn allerhoogste welzijn vb en toch blijven we er zelf maar in hangen en piekeren ons suf, klagen we dat we knettergek van onszelf worden én anderen hier vaak in meesleuren ( als die ook nog openstaan voor drama) engelen doen het echt niet in onze plaats, ze geven ons signalen, keer op keer....tot we het op een dag begrijpen en zelf het heft in handen nemen en eerlijk naar binnen kijken en eerlijk worden/ zijn met onszelf, aldus ook een eerlijke verbinding met onszelf maken, want dit is prioriteit. Eerlijk worden en zijn met jezelf.
We kunnen dus ons ziek-worden-zijn NOOIT verhalen op de ander, NOOIT. We horen dit helaas nog zo vaak-- " Hij / zij heeft me dit aangedaan, door hem/haar ben ik ziek, hij /zij is de oorzaak van mijn lijden. "
Lief mens, mijn vraag is dan toch " Waarom blijf jij in een relatie of in een situatie waarvan JIJ voelt en weet dat dit niet goed is voor je, en onderzoek welke mogelijke excuses je zelf zoekt om in deze relatie/ deze situatie te blijven zitten? "
" Waarom leg je de " schuld " bij de ander neer-- waartoe draagt dit gedrag bij - is er iets waarom je de ander wil straffen ( onbewust, bewust)

De enige weg naar diep-eerlijk-worden/ zijn is de weg naar binnen, het is en werkt bevrijdend...je wordt niet verlicht, maar je leven zelf wordt lichter. JIJZELF wordt lichter, omdat je je ketens van je eigen gevangenschap losmaakt, omdat je zelf de sleutel als de poort naar verlichting gebruikt en die hebben we echt allemaal in onze eigen handen...we kunnen naar die sleutel blijven kijken, en -tig keren wegsteken....ook dat is onze keuze die we dan zelf weer maken. Elke dag weer kunnen we de keuze maken de sleutel te nemen, een deur te openen waar een weg ligt die we nog niet zijn ingeslagen..omdat het niet-vertrouwde en niet-gekende pad ons wellicht beangstigt...we weten wat we hebben, maar we weten nog niet wat er voor ons ligt, een rijkdom aan nieuwe ervaringen,we kunnen onszelf gaan her-ont-moeten, blij zijn met wie we zijn, gelukkig zijn/ worden met ons eigenste gezelschap, beste vriendjes worden met onszelf...zoals er ook cursussen worden gegeven: trouwen met jezelf. Trouw zijn aan jezelf...We hoeven dit zelfs niet te leren, omdat we al die wijsheid reeds voor geboorte in ons diepste wezen verborgen zit. Fijn als we dit allemaal durven en kunnen delen met en onder elkaar...noem het de innerlijke godin/god, noem het ons goddelijke Zijn, noem het hoe je het wil: het komt allemaal op hetzelfde neer. De zoektocht naar jezelf zal je uiteindelijk zelf moeten doorlopen....en de weg/wegen ernaartoe liggen helemaal voor ons open. Er is niet één of andere juiste weg: de weg die jij volgt is jouw weg, en stopt die weg op een bepaald moment , dan neem je een andere weg...het leven is gewoon magisch, en voor hen die zich durven overgeven aan magie, die vertellen me vaak: " jeetje, heftig....of prachtig...of even genoeg nu...." : ook herkenbaar voor mezelf. Waar je ook gaat, daar Ben je.

We hoeven het niet zodanig te laten escaleren tot we echt ziek worden en niet meer uit de voeten kunnen...soms is het dan wel eens...te laat, onomkeerbaar.

Hoezo, te laat?
Zeker....we zijn goddelijke wezen, goddelijke kinderen...maar we zijn ook mens, in een fysiek voertuig...en als we niet voldoende zorg geven aan ons lichaam,( wat je erin gooit, wat je naar binnen werkt, de toxische gedachten die je uitroept over je lichaam...) krijgen we vroeg of laat toch de rekening gepresenteerd.

Ken je die...."Had ik het geweten, had ik maar mijn gevoel gevolgd, had ik maar dit...had ik maar dat...." ...we krijgen elke dag een kans om het anders te doen, anders te leven, anders te denken...dat zijn we minstens aan onszelf verplicht.
Herken je dit ook bij jezelf...mooi,
Vind je dit helemaal niets of je reinste onzin...mooi.
Ik heb hierbij niets beweerd, dan wel geschreven vanuit mijn pure zijn als nieuwe mens, elke dag een beetje ont-daan van mijn eigen sluiertje.

Liefs Mieke,

www.miekecoigne.com