HEERLIJK COMMUNICEREN MET DIEREN....OOK JIJ KAN DIT LEREN
Een kleine twee jaar geleden voelde ik ' iets ' te willen doen met dieren...na enige boeken te hebben verslonden over het leven van dieren, emoties bij dieren, wat gebeurt er met onze dieren als ze overgaan enzovoort. In ons gezin hebben we een flinke heel hooggevoelige kater, Caspertje, en eigenlijk is hij diegene geweest die me over de streep heeft getrokken om wel degelijk te starten met een basisopleiding, waarvan ik ondertussen in een hoog tempo me helemaal ondergedompeld heb in energetisch dieren healen,stervensbegeleiding en rouwverwerking en natuurgeneeskunde voor dieren.
Met dieren praten? Hoe gek ben je dan geworden om maar enigszins te denken dat dit mogelijk is, komaan: doe eens normaal.
Ik kan niemand overtuigen en dat hoeft niet...het is ons beperkt denken die ons laat overtuigen dat communiceren met dieren onmogelijk is, want dieren praten niet, geven geen antwoord...neen, dat klopt. Ze antwoorden niet op de manier zoals wij met elkaar praten, maar wél op hun eigen specifieke manier. En wellicht toch een beetje de angst voor wat de mensen om ons heen zullen denken over ' die rare tante die zegt met dieren te kunnen praten '. Daar gaat je imago als rationeel denkend wezen.
Even lachen hoor lieve mensen...het is echt de tijd dat we durven staan voor wat we al langer weten, we hoeven geen maskers meer op te houden. Praat jij met dieren en zit je nu te knikken en voel je je geruster nu ik je vertel dat je absoluut niet gek of raar bent?
Het kan je wel een beetje helpen...maar ik zeg het nogmaals, ik hoef je niet te overtuigen.
Het moeilijkste in dierencommunicatie ( aanvankelijk) is twijfel. Stel ik me dit voor? Is het antwoord dat ik hoor wel datgene wat mijn dier me wil vertellen of denk ik dat maar? Om gek van te worden...
Het is dus wel heel menselijk in het begin te twijfelen...en aangezien ik evenmin uitblink in zeflverzekerdheid, dacht ik ook vaker: ' ik kan het niet...' lees maar als: ' wie vertelt me nou dat het klopt wat mijn dier me vertelt '. Allemaal ego, angst om af te gaan als een gieter, stomme dingen te zeggen. Dus, ben ik ook gaan hulp vragen aan Aartsengel ARIEL.
Je kan een rozekwarts of mosagaat dragen om ARIEL in je leven te roepen; ze helpt je om in contact te komen met de natuur en de dieren en ze waakt over en geeft heling en bescherming aan de natuur, geeft moed en zelfvertrouwen.
Aartsengel Ariël werkt ook heel nauw samen met Aartsengel Rafaël om dieren te genezen. Goed om dit ook te weten.
En nu komt: allemaal goed en wel Mieke, maar 'hoe' praat je nu met dieren, hoe praat ik met mijn eigen huisdier? Nu, geloof me, met je eigen huisdieren praten vind ik nog het moeilijkste van alles, want ik ken mijn huisdier, zijn eigenaardigheden, zijn maniertjes, zijn voor- en afkeur, zijn gevoeligheden enz...en daardoor laat ik me zelf soms eens meeslepen door de gedachten ' ik ken je wel, sloeber...' maar dit is dus een valkuil.
Ok, to the point.
Ik ga jullie nu dé beste tips meegeven, die ik zelf natuurlijk ook meegekregen heb in mijn opleidingen, en een goeie oefening erbij. Laten we het dus heel luchtig houden, speels én op die manier zal je gegarandeerd meer en meer vertrouwen krijgen in je communicatievaardigheden.
Leg je dier(en) uit dat je hen wil begrijpen en dat je leert om intuïtief te leren communiceren en dat je hierbij alle hulp nodig hebt van het dier.
Praat heel normaal tegen je dier, net zoals je met een mens praat! Het is heel goed mogelijk dat je heel goed de lichaamstaal van je dier kan lezen. Misschien komen er gedachten in je hoofd op die volgens jou van je dier afkomstig zijn.
Het doel is dat je in staat bent op elk moment dat je wil met het dier te praten en het begrijpt.
Twee basisgedachten die je helpen om duidelijk en vlot informatie te ontvangen zijn de volgende:
1. Als je denkt dat ze tegen jou praten, is dat effectief het geval. Bij het geringste idee, indruk, of gevoel dat je dier je iets wil vertellen, ga er dan vanuit dat dit het geval is. Twijfel mag je lekker wegjagen...en je kan ogenblikkelijk ook de hulp aan Aartsengel Ariël vragen om je hierbij te helpen.
2. Wat je ook ontvangt aan informatie, of aan boodschappen ...ga er dan echt vanuit dat dit van je dier komt.Alle indrukken, alle woorden, gedachten, visuele beelden die jij ontvangt zijn intuïtief bij jou naar binnengekomen en die heb je wel degelijk van jouw dier ontvangen!
Zet er geen vraagtekens bij, reageer er eenvoudigweg zo goed mogelijk op, alsof alles wat je hebt binnengekregen, juist is.
Waarom is dit nu belangrijk in het intuïtief communiceren met je dier?
Simpelweg omdat bij twijfel je twijfel vergroot en je mogelijks afhaakt en alles afdoet als ' onzin '.
Punt.
Een paar 'technieken ' om met je eigen dier(en) samen te werken, die je zelf best uitprobeert en voelt wat jij als prettig ervaart.
CONTACT MAKEN
Doordat je dagelijks in contact bent met je dier, kan je gewoon gaan praten.
Praat met je ogen open en maak op deze manier contact en verbinding met je dier.
Je kan hardop praten, doch je kan ook communiceren in de vorm van gedachten, gevoelens, beelden.
Welke manier je ook gebruikt ( of je nu ver weg bent of dichtbij...je dier ontvangt jouw boodschap).
Als het de eerste keer is dat je met je eigen dier praat, hou je het best eenvoudig, luchtig, speels: het is belangrijk er plezier aan te beleven!
Het simpelste is te vragen of je dier een vraag aan je heeft? Komt er niets, prima, dan probeer je het een volgende keer. Zet er zelf geen stress op....Je dier zal wellicht best moeten wennen aan een mens dat praat en het wellicht allemaal een beetje vreemd voelen...logisch, niet?
Als er toch een vraag komt....ga er dan vanuit dat de vraag van je dier komt, laat alle twijfel gaan en antwoord je dier hardop.
Voor je het weet zit je middenin een hele conversatie met je dier.
VERTROUW WAT JE ONTVANGT
Dat dieren ons informatie, beelden, gedachten, gevoelens zenden kan ik aan de hand van één verhaal schetsen:
Ons Caspertje ( ja, ons klein spook) is graag binnen en ook heel graag buiten...we zijn het niet gewoon dat hij ergens lang wegblijft, etenstijd vb daar staat zijn inwendige klok op afgestemd.
Op een dag bleef hij weg...ik werd doodongerust, het werd late middag, het werd avond...ik had het niet meer: mijn partner en ik liepen alle paden af, zijn naam roepend...bij alle buren in de straat aangebeld...ik dacht dat ik gek werd en zag het al voor me: Casper, ik zie hem niet meer terug, dat is hij niet gewoon....wat heb ik, hebben wij verkeerd gedaan.., mijn partner en ik praatten via telepathische weg met hem, maar mijn emoties zaten me behoorlijk in de weg...dus ik zag enkel maar drama...Erg, maar ik ben er liever eerlijk in dan een poespas verhaaltje neer te schrijven.
Mijn jongste dochter kwam thuis, en ons Caspertje is haar katje, want zij heeft ons jongetje op 6 weken naar huis meegebracht en heel luchtig verzekerde ze vooral mij: ' niets aan de hand, hij komt zo terug...'. Ik snapte niet dat zij zich geen zorgen maakte...'oh, hij doet dat wel eens vaker hoor mama, dat hij pas ' s nachts thuis komt...'. En toch...ik bleef ongerust, ondanks de geruststellende woorden. De dag nadien zouden mijn partner en ik terug naar Nederland vertrekken....geen denken aan dat ik ging vertrekken zonder te weten waar hij uithing en al zeker niet als hij niet zou thuiskomen!
Het werd later, het werd 23 uur en met de moed der wanhoop, huilend...verbond ik me met ons Caspertje en vertelde hem dat we doodongerust waren en dat we wilden dat hij naar huis kwam....en dat ik het niet meer hield van verdriet en angst.
Ik had nogmaals de boodschap gegeven....ging terug naar binnen...en terug naar buiten, het was heel stil buiten ( ik woon in een vrij rustige omgeving) en ik vroeg hem nog een keertje ' Jongen, waar ben je, geef me een teken....'. En ineens hoorde ik in de verte ' Hé, ik ben hier, ik zit hier opgesloten in de garage ...ik ben hierrrrr'. Ik liep de trappen van de veranda af, stormde als gek naar de garage...het was weer muisstil....en toch, ik wist het...ik wist het zeker! Ik riep aan de garagedeur ' Caspertje, ben je hier...' . En ja hoor...hij antwoordde met een klagend antwoord dat hij daar al enige tijd zat...'.
De rest van het verhaal bespaar ik jullie, dat ik de buurman zijn bed heb wakkergebeld om ons Caspertje uit die domme garage te bevrijden, kan je je wel voorstellen...hihi...domme garage? Tuurlijk niet...
Mijn partner heeft er een heel leuk verhaal over geschreven...en elke keer ik het verhaal nog eens lees, stromen mijn tranen en lig ik te schaterlachen! Wat een muts ik toch ben....alles op stelten zetten voor een dier, ja...onze lieveling, hij maakt deel uit van ons gezin en hoe hij dàt weet als geen ander!
Dus, dit is nog maar één voorbeeld dat wij perfect met dieren kunnen communiceren, informatie kunnen oppikken...als we ons logisch denken én onze belemmerende emoties erop ook maar eens kunnen parkeren!
ONLOGISCHE VRAGEN STELLEN
Een goeie manier om met je dieren te praten is onlogische vragen te stellen bijvoorbeeld:
' Wat is je lievelingskleur? '
' Van welk eten hou je het meest '?
' Ben je gelukkig met je mens en je omgeving? '
Bedenk verder nog vragen die leuk zijn en ga ervan uit dat de antwoorden die je krijgt wel degelijk van je dier komen.
AANDACHTIG ZIJN OP DE BOODSCHAPPEN VAN JE DIEREN
Dieren geven ons continu intuïtieve boodschappen, we horen ze vaak niet.
Soms reageren we wel even door de waterbak bij te vullen, de deuren op en dicht te doen, maar dan nemen we aan dat dit ons eigen idee was.
Door attenter te worden op onze intuïtieve gevoelens en indrukken, zetten we ons innerlijke bewustzijn in de allerhoogste positie.
HEB GEDULD EN WACHT OP WAT ER BINNENKOMT
In ons dagelijks leven worden we overwegend ' beloond' voor ons harde werken, we leven nog steeds in een maatschappij waar prestaties beloond worden, alleen we gaan hiervoor ook vaak tot het uiterste.
Heb jij al één dier gezien dat lijdt aan een burn-out?
Dieren die tot het uiterste geforceerd worden te presteren lijden aan de ziekte van onze maatschappij...als ik enig advies geef aan de mens van het dier, dan valt dat soms niet in goeie aarde.
Als een hond me vertelt dat hij het beu is onder druk te worden gezet te presteren, om de mens te plezieren...en ik deel deze informatie, reageert iemand soms wel eens met ' ja, ik heb die hond wel gekocht om te presteren...' Nou, en als jouw dier het er niet eens mee is onder prestatiedruk te willen leven, dan zit je met een gigantisch probleem'.
Ik censureer geen gesprek, ik poets een gesprek niet op om de mens een plezier te doen, dat zou heel oneerlijk zijn ten opzichte van het dier. Uiteraard breng ik moeilijke boodschappen op een empathische manier en probeer ik de mens zich te voor te stellen als mocht hij het dier zijn en zich zo belabberd voelen....dan wordt het stil, heel stil zelfs.
Er zijn dieren die houden van presteren, van uitdagingen en dat is prima, maar een dier dat me vertelt hier heel ongelukkig van te worden, pijn te lijden zelfs....en dat zijn boodschappen die recht van het dier komen, niet omdat ik voor of tegen iets ben. Het gaat dus niet over mij dan wel over het dier met een klacht, een probleem, pijn....zielspijn.
Dus, alles wat je binnenkrijgt over je dier: laat alle twijfels los en weet dat dit echt van je lieve schat komt en niet van één of andere entiteit.
Heeft je dier geen zin om te communiceren, geef niet direct op, probeer het de volgende keer, wellicht moet je dier eraan wennen dat jij, mens, opeens wil praten over...vind je het eten lekker? heb je het naar je zin...stel je even voor: jij bent het dier en tot op vandaag kreeg je een lieve glimlach, een aai over je bol, een knuffel....en er worden er uit het niets vragen gesteld: zou jij niet denken bij jezelf ' wat krijgt die nu plots? ' ' wat wil die van mij? '.
Nu, bij wijze van oefening....schrijf eens alles op aan indrukken die jullie binnen krijgen bij ons Caspertje...laat alle informatie stromen...stel hem vragen en alle antwoorden die je binnenkrijgt, die krijg je absoluut van hem.
Stel ook dat hij je vertelt: dit blijft onder ons mens, ik wil je dit in vertrouwen vertellen...blijf ook trouw aan zijn verzoek! Ook dit is heel belangrijk...
Ik zet jullie even op weg....
' Hoe oud ben ik? '
' Wat eet ik graag ? '
' Heb ik bijzondere gewoonten? '
Ga je gang maar en denk eraan: ook ik bedank ons Caspertje als we gepraat hebben met elkaar.
Vrijblijvend zie ik graag jullie reacties tegemoet...en mail ik jullie terug!
En zoals aangegeven: als hij je vertelt: ' hou dit toch liefst voor je ', doe dat dan, ook dieren nemen ons soms in vertrouwen en willen de mens niet kwetsen.
Een volgende keer kom ik weer op een ander thema terug rond dierenonderwerpen die mensen meer en meer bezighouden.
Heel veel liefs en veel dank !
Mieke
www.miekecoigne.com
Met dieren praten? Hoe gek ben je dan geworden om maar enigszins te denken dat dit mogelijk is, komaan: doe eens normaal.
Ik kan niemand overtuigen en dat hoeft niet...het is ons beperkt denken die ons laat overtuigen dat communiceren met dieren onmogelijk is, want dieren praten niet, geven geen antwoord...neen, dat klopt. Ze antwoorden niet op de manier zoals wij met elkaar praten, maar wél op hun eigen specifieke manier. En wellicht toch een beetje de angst voor wat de mensen om ons heen zullen denken over ' die rare tante die zegt met dieren te kunnen praten '. Daar gaat je imago als rationeel denkend wezen.
Even lachen hoor lieve mensen...het is echt de tijd dat we durven staan voor wat we al langer weten, we hoeven geen maskers meer op te houden. Praat jij met dieren en zit je nu te knikken en voel je je geruster nu ik je vertel dat je absoluut niet gek of raar bent?
Het kan je wel een beetje helpen...maar ik zeg het nogmaals, ik hoef je niet te overtuigen.
Het moeilijkste in dierencommunicatie ( aanvankelijk) is twijfel. Stel ik me dit voor? Is het antwoord dat ik hoor wel datgene wat mijn dier me wil vertellen of denk ik dat maar? Om gek van te worden...
Het is dus wel heel menselijk in het begin te twijfelen...en aangezien ik evenmin uitblink in zeflverzekerdheid, dacht ik ook vaker: ' ik kan het niet...' lees maar als: ' wie vertelt me nou dat het klopt wat mijn dier me vertelt '. Allemaal ego, angst om af te gaan als een gieter, stomme dingen te zeggen. Dus, ben ik ook gaan hulp vragen aan Aartsengel ARIEL.Je kan een rozekwarts of mosagaat dragen om ARIEL in je leven te roepen; ze helpt je om in contact te komen met de natuur en de dieren en ze waakt over en geeft heling en bescherming aan de natuur, geeft moed en zelfvertrouwen.
Aartsengel Ariël werkt ook heel nauw samen met Aartsengel Rafaël om dieren te genezen. Goed om dit ook te weten.
En nu komt: allemaal goed en wel Mieke, maar 'hoe' praat je nu met dieren, hoe praat ik met mijn eigen huisdier? Nu, geloof me, met je eigen huisdieren praten vind ik nog het moeilijkste van alles, want ik ken mijn huisdier, zijn eigenaardigheden, zijn maniertjes, zijn voor- en afkeur, zijn gevoeligheden enz...en daardoor laat ik me zelf soms eens meeslepen door de gedachten ' ik ken je wel, sloeber...' maar dit is dus een valkuil.
Ok, to the point.
Ik ga jullie nu dé beste tips meegeven, die ik zelf natuurlijk ook meegekregen heb in mijn opleidingen, en een goeie oefening erbij. Laten we het dus heel luchtig houden, speels én op die manier zal je gegarandeerd meer en meer vertrouwen krijgen in je communicatievaardigheden.
Leg je dier(en) uit dat je hen wil begrijpen en dat je leert om intuïtief te leren communiceren en dat je hierbij alle hulp nodig hebt van het dier.
Praat heel normaal tegen je dier, net zoals je met een mens praat! Het is heel goed mogelijk dat je heel goed de lichaamstaal van je dier kan lezen. Misschien komen er gedachten in je hoofd op die volgens jou van je dier afkomstig zijn.
Het doel is dat je in staat bent op elk moment dat je wil met het dier te praten en het begrijpt.
Twee basisgedachten die je helpen om duidelijk en vlot informatie te ontvangen zijn de volgende:
1. Als je denkt dat ze tegen jou praten, is dat effectief het geval. Bij het geringste idee, indruk, of gevoel dat je dier je iets wil vertellen, ga er dan vanuit dat dit het geval is. Twijfel mag je lekker wegjagen...en je kan ogenblikkelijk ook de hulp aan Aartsengel Ariël vragen om je hierbij te helpen.
2. Wat je ook ontvangt aan informatie, of aan boodschappen ...ga er dan echt vanuit dat dit van je dier komt.Alle indrukken, alle woorden, gedachten, visuele beelden die jij ontvangt zijn intuïtief bij jou naar binnengekomen en die heb je wel degelijk van jouw dier ontvangen!
Zet er geen vraagtekens bij, reageer er eenvoudigweg zo goed mogelijk op, alsof alles wat je hebt binnengekregen, juist is.
Waarom is dit nu belangrijk in het intuïtief communiceren met je dier?
Simpelweg omdat bij twijfel je twijfel vergroot en je mogelijks afhaakt en alles afdoet als ' onzin '.
Punt.
Een paar 'technieken ' om met je eigen dier(en) samen te werken, die je zelf best uitprobeert en voelt wat jij als prettig ervaart.
CONTACT MAKEN
Doordat je dagelijks in contact bent met je dier, kan je gewoon gaan praten.
Praat met je ogen open en maak op deze manier contact en verbinding met je dier.
Je kan hardop praten, doch je kan ook communiceren in de vorm van gedachten, gevoelens, beelden.
Welke manier je ook gebruikt ( of je nu ver weg bent of dichtbij...je dier ontvangt jouw boodschap).
Als het de eerste keer is dat je met je eigen dier praat, hou je het best eenvoudig, luchtig, speels: het is belangrijk er plezier aan te beleven!
Het simpelste is te vragen of je dier een vraag aan je heeft? Komt er niets, prima, dan probeer je het een volgende keer. Zet er zelf geen stress op....Je dier zal wellicht best moeten wennen aan een mens dat praat en het wellicht allemaal een beetje vreemd voelen...logisch, niet?
Als er toch een vraag komt....ga er dan vanuit dat de vraag van je dier komt, laat alle twijfel gaan en antwoord je dier hardop.
Voor je het weet zit je middenin een hele conversatie met je dier.
VERTROUW WAT JE ONTVANGT
Dat dieren ons informatie, beelden, gedachten, gevoelens zenden kan ik aan de hand van één verhaal schetsen:
Ons Caspertje ( ja, ons klein spook) is graag binnen en ook heel graag buiten...we zijn het niet gewoon dat hij ergens lang wegblijft, etenstijd vb daar staat zijn inwendige klok op afgestemd.
Op een dag bleef hij weg...ik werd doodongerust, het werd late middag, het werd avond...ik had het niet meer: mijn partner en ik liepen alle paden af, zijn naam roepend...bij alle buren in de straat aangebeld...ik dacht dat ik gek werd en zag het al voor me: Casper, ik zie hem niet meer terug, dat is hij niet gewoon....wat heb ik, hebben wij verkeerd gedaan.., mijn partner en ik praatten via telepathische weg met hem, maar mijn emoties zaten me behoorlijk in de weg...dus ik zag enkel maar drama...Erg, maar ik ben er liever eerlijk in dan een poespas verhaaltje neer te schrijven.
Mijn jongste dochter kwam thuis, en ons Caspertje is haar katje, want zij heeft ons jongetje op 6 weken naar huis meegebracht en heel luchtig verzekerde ze vooral mij: ' niets aan de hand, hij komt zo terug...'. Ik snapte niet dat zij zich geen zorgen maakte...'oh, hij doet dat wel eens vaker hoor mama, dat hij pas ' s nachts thuis komt...'. En toch...ik bleef ongerust, ondanks de geruststellende woorden. De dag nadien zouden mijn partner en ik terug naar Nederland vertrekken....geen denken aan dat ik ging vertrekken zonder te weten waar hij uithing en al zeker niet als hij niet zou thuiskomen!
Het werd later, het werd 23 uur en met de moed der wanhoop, huilend...verbond ik me met ons Caspertje en vertelde hem dat we doodongerust waren en dat we wilden dat hij naar huis kwam....en dat ik het niet meer hield van verdriet en angst.
Ik had nogmaals de boodschap gegeven....ging terug naar binnen...en terug naar buiten, het was heel stil buiten ( ik woon in een vrij rustige omgeving) en ik vroeg hem nog een keertje ' Jongen, waar ben je, geef me een teken....'. En ineens hoorde ik in de verte ' Hé, ik ben hier, ik zit hier opgesloten in de garage ...ik ben hierrrrr'. Ik liep de trappen van de veranda af, stormde als gek naar de garage...het was weer muisstil....en toch, ik wist het...ik wist het zeker! Ik riep aan de garagedeur ' Caspertje, ben je hier...' . En ja hoor...hij antwoordde met een klagend antwoord dat hij daar al enige tijd zat...'.
De rest van het verhaal bespaar ik jullie, dat ik de buurman zijn bed heb wakkergebeld om ons Caspertje uit die domme garage te bevrijden, kan je je wel voorstellen...hihi...domme garage? Tuurlijk niet...
Mijn partner heeft er een heel leuk verhaal over geschreven...en elke keer ik het verhaal nog eens lees, stromen mijn tranen en lig ik te schaterlachen! Wat een muts ik toch ben....alles op stelten zetten voor een dier, ja...onze lieveling, hij maakt deel uit van ons gezin en hoe hij dàt weet als geen ander!
Dus, dit is nog maar één voorbeeld dat wij perfect met dieren kunnen communiceren, informatie kunnen oppikken...als we ons logisch denken én onze belemmerende emoties erop ook maar eens kunnen parkeren!
ONLOGISCHE VRAGEN STELLEN
Een goeie manier om met je dieren te praten is onlogische vragen te stellen bijvoorbeeld:
' Wat is je lievelingskleur? '
' Van welk eten hou je het meest '?
' Ben je gelukkig met je mens en je omgeving? '
Bedenk verder nog vragen die leuk zijn en ga ervan uit dat de antwoorden die je krijgt wel degelijk van je dier komen.
AANDACHTIG ZIJN OP DE BOODSCHAPPEN VAN JE DIEREN
Dieren geven ons continu intuïtieve boodschappen, we horen ze vaak niet.
Soms reageren we wel even door de waterbak bij te vullen, de deuren op en dicht te doen, maar dan nemen we aan dat dit ons eigen idee was.
Door attenter te worden op onze intuïtieve gevoelens en indrukken, zetten we ons innerlijke bewustzijn in de allerhoogste positie.
HEB GEDULD EN WACHT OP WAT ER BINNENKOMT
In ons dagelijks leven worden we overwegend ' beloond' voor ons harde werken, we leven nog steeds in een maatschappij waar prestaties beloond worden, alleen we gaan hiervoor ook vaak tot het uiterste.
Heb jij al één dier gezien dat lijdt aan een burn-out?
Dieren die tot het uiterste geforceerd worden te presteren lijden aan de ziekte van onze maatschappij...als ik enig advies geef aan de mens van het dier, dan valt dat soms niet in goeie aarde.
Als een hond me vertelt dat hij het beu is onder druk te worden gezet te presteren, om de mens te plezieren...en ik deel deze informatie, reageert iemand soms wel eens met ' ja, ik heb die hond wel gekocht om te presteren...' Nou, en als jouw dier het er niet eens mee is onder prestatiedruk te willen leven, dan zit je met een gigantisch probleem'.
Ik censureer geen gesprek, ik poets een gesprek niet op om de mens een plezier te doen, dat zou heel oneerlijk zijn ten opzichte van het dier. Uiteraard breng ik moeilijke boodschappen op een empathische manier en probeer ik de mens zich te voor te stellen als mocht hij het dier zijn en zich zo belabberd voelen....dan wordt het stil, heel stil zelfs.
Er zijn dieren die houden van presteren, van uitdagingen en dat is prima, maar een dier dat me vertelt hier heel ongelukkig van te worden, pijn te lijden zelfs....en dat zijn boodschappen die recht van het dier komen, niet omdat ik voor of tegen iets ben. Het gaat dus niet over mij dan wel over het dier met een klacht, een probleem, pijn....zielspijn.
Dus, alles wat je binnenkrijgt over je dier: laat alle twijfels los en weet dat dit echt van je lieve schat komt en niet van één of andere entiteit.
Heeft je dier geen zin om te communiceren, geef niet direct op, probeer het de volgende keer, wellicht moet je dier eraan wennen dat jij, mens, opeens wil praten over...vind je het eten lekker? heb je het naar je zin...stel je even voor: jij bent het dier en tot op vandaag kreeg je een lieve glimlach, een aai over je bol, een knuffel....en er worden er uit het niets vragen gesteld: zou jij niet denken bij jezelf ' wat krijgt die nu plots? ' ' wat wil die van mij? '.
Nu, bij wijze van oefening....schrijf eens alles op aan indrukken die jullie binnen krijgen bij ons Caspertje...laat alle informatie stromen...stel hem vragen en alle antwoorden die je binnenkrijgt, die krijg je absoluut van hem.
Stel ook dat hij je vertelt: dit blijft onder ons mens, ik wil je dit in vertrouwen vertellen...blijf ook trouw aan zijn verzoek! Ook dit is heel belangrijk...
Ik zet jullie even op weg....
' Hoe oud ben ik? '
' Wat eet ik graag ? '
' Heb ik bijzondere gewoonten? '
Ga je gang maar en denk eraan: ook ik bedank ons Caspertje als we gepraat hebben met elkaar.
Vrijblijvend zie ik graag jullie reacties tegemoet...en mail ik jullie terug!
En zoals aangegeven: als hij je vertelt: ' hou dit toch liefst voor je ', doe dat dan, ook dieren nemen ons soms in vertrouwen en willen de mens niet kwetsen.
Een volgende keer kom ik weer op een ander thema terug rond dierenonderwerpen die mensen meer en meer bezighouden.
Heel veel liefs en veel dank !
Mieke
www.miekecoigne.com
