BEWUST TRANSFORMATIEPROCES - deel 1
Transformatie...als bewust proces begint voor meningeen in een crisisperiode, na ziekte, een schokkende gebeurtenis, waardoor we onze manier van leven moeten veranderen.
Compromissen sluiten kunnen we ons niet langer meer veroorloven, indien we kiezen om door de verandering te gaan, moeten we dan per stante pede een keuze maken.
We worden ons bewust van onze geconditioneerde manier van leven: de erbijhorende waarden, overtuigingen op materieel, cultureel, sociaal vlak. Vaak hebben we doorheen de tijd onze intuïtie het zwijgen opgelegd.
In een dieper zelfonderzoek wordt gezocht naar spanningen in hetleven, relaties in gezin en werk, familie, vrienden en als laatste komen we bij onszelf terecht. Als we meer inzicht krijgen in onszelf en constateren hoezeer we vervreemd zijn van onszelf en onze levensladder al veel te lang tegen ons muurtje staat, vergaat het de moed om alsnog het leven over een andere boeg te gooien onder het mom van ' het is te laat...ik ben te oud geworden nu...ik heb hier geen zin in....'.
Er zijn twee mogelijkheden: kiezen om deel te nemen van jouw leven zoals het is bedoeld of kiezen voor hetgeen ons tot nu toe enerzijds een gevoel van ' veiligheid ' ( schijnveiligheid) geeft of vastgeroeste levenspatronen veranderen.
En dat vraagt moed, doorzettingsvermogen en vertrouwen. Als een klant me zegt: ' Ja ja, gemakkelijk gezegd hoor, maar het is niet gemakkelijk...' , dan begrijp ik dat het roer omgooien niet gemakkelijk is, niemand heeft ons beloofd dat het gemakkelijk zou zijn, of wel?
Soms moeten we de ' pijn ' toelaten die het vergt om los te laten van diegenen van wie we houden en die niet begrijpen, aanvaarden waarom we ons losgemaakt hebben, terwijl ze ons ' nodig hebben '.
Het voelt aanvankelijk dubbel, het verscheurt je diep van binnen dat je kiest voor jezelf in eerste instantie, omdat je weet en voelt dat dit de juiste beslissing is, de juiste weg.
Hoeveel mensen blijven niet in die ziekmakende relatie zitten...?
Hoeveel mensen blijven het werk doen, dat hen totaal geen vreugde en plezier meer geeft....?
Hoeveel mensen blijven doen zoals ze altijd hebben gedaan,, al willen ze heel graag verandering en die verandering komt er niet, omdat zijzelf geen vertrouwen hebben in andere mogelijkheden, andere en nieuwe kansen...?
Hoeveel mensen worden ziek...blijven ziek...tot de dood erop volgt?
De ' ja-maar' antwoorden die ik vaak onmiddellijk met liefde en begrip beluister zijn -tig...en ik begrijp wel dat verandering creëren heel wat moed vraagt, met de twee voeten in de aarde, vanuit de aarde het nieuwe mag boetseren...om die reden vluchten ook vaak mensen in het spirituele, bij wijze van ' ont-vluchten' van het leven zoals het is.
Een reden waarom mensen soms weigeren te aanvaarden dat geen enkele hulpverlener of medium het leven kan vervullen in hun plaats, laat staan ' beloftes' maken.
Ik lees maar al te vaak dat we allen mogen 'ascenderen'...en wat gedacht over ' descenderen ', 'indalen' op aarde, in je lichaam, in de stof?
We lezen in heel wat tijdschriften over ascentieklachten....en de klachten nemen toe...is dit wel de bedoeling? Als je zelf volledig ingedaald bent in je voertuig, in de aarde ( wat eigenlijk wel de bedoeling is bij geboorte) merk ik en lees ik ook vaak bij collega's, zijn de klachten veel minder aanwezig, of lijden ze in elk geval niet zo heftig aan de heftige energie- stromen.
Ik heb hier zelf enige maanden geleden behoorlijk last van gehad...ik ben bewuster gaan voelen wat mijn lichaam nodig had, meer aardend gezonde voeding, elke dag spirituele hygiëne toepassen, mijn gedachten, overtuigingen opschonen, verder indalen in mijn lijf in de aarde...en ook het schrijven is eveneens een hulpbron, mezelf niet langer verbinden met hetgeen niet langer meer afgelijnd is op mijn Wezen en los-laten, hetgeen zich duidelijk manifesteerde in mijn ' darmen'.
Ik lees vaak wel eens: ' het is nooit te laat...'.ik heb er een andere ervaring bij...soms gaan mensen zo ver dat genezing niet meer kan...houdt het leven op in de vorm.
Ja, het is hier op aarde te doen, het is hier dat we ons leven neerzetten, vanuit een dieper weten wat we hier elk komen leren of afleren. Tot zolang we dit proces niet willen/durven aangaan is de weg naar ' ascentie ' een illusie. De zoveelste vlucht naar ' verlichting ', terwijl het proces van ' verlichting ' een proces is dat zich in jezelf bevindt en nooit naar buiten.
Ziekte kan een signaal zijn dat verandering noodzakelijk is, ons voor de keuze stelt of we de weg (blijven) volgen naar buiten of de weg van onze Ziel. We worden verplicht om naar binnen te gaan, naar binnen te kijken, naar de weg die al de hele tijd in ons lag.
Ons innerlijk weigeren (of negeren) deze weg te zien, te volgen is mede de oorzaak van ziekte of ziek worden.
Ziek zijn, lastig maar gezond...
Het blijven weigeren dit signaal te zien geeft als gevolg dat we vluchten in een ziekteproces.
We doen dit niet bewust, niemand kiest er bewust voor ziek te worden!
Ziektes kunnen mensen bijna het excuus geven geen verantwoordelijkheid voor eigen leven meer op te nemen, laten de zorg aan anderen over.
Ik heb in mijn praktijk jaren geleden een vrouw gehad op consult...ik werkte heel wat jaren geleden ook met de Emotioneel Evenwicht van Dr Roy Martina, waarin ik opgeleid ben.
De vrouw kwam aan met haar man in een rolstoel. Ik beluisterde haar levensverhaal zonder onderbreking en het verwonderde me eerlijk gezegd niet dat die lieve warmhartige vrouw in een rolstoel was beland met MS en nog eens CVS. De ruimte die tussen ons was ontstaan was een ruimte van begrip, liefde en compassion. We zaten ettelijke tijd in stilte, totaal Aanwezig in diepe Zielsverbondenheid.
Jaren voor de klas gestaan, er thuis voor haar drie kinderen en haar man en haar ouders zijn, alles alleen doen, geen enkele hulp ( want dat wou ze zelf niet...ze was een sterke vrouw die alles alleen aankon) ze was ook nog eens voorzitster van een vereniging en nam ook daar nog eens te veel hooi op haar vork, ze was de perfecte vrouw, perfecte moeder, perfecte werkneemster, perfecte voorzitster.
Een alomgeprezen vrouw...maar diep van binnen heel ongelukkig. Hoe kan het, hoe bestaat het?
Een vrouw die werkelijk alles had om gelukkig te zijn...en het totaal niet was in al die jaren.
Beetje bij beetje begon ze zich moe te voelen, maar ging door...ondanks de vermoeidheid.
Hulp vragen, kwam niet in haar op...wat zouden haar man, haar ouders, haar kinderen...wel denken van haar?
Volgens de Enneagramtypologie was het duidelijk: perfectionisme nastreven op elk vlak van haar leven, ten koste van zichzelf.
Daar zat ze dan, in een rolstoel gekluisterd, haar verhaal vertellend in een stroom van tranen, dat ik het zelf niet droog kon houden.
Wat kon ik nu als energetisch therapeute voor haar betekenen.....een luisterend oor, niets meer dan dat, dat was ook wat ze me duidelijk aangaf.
Ze had al zo vaak over zichzelf uitgeroepen dat ze het moe was, en verlangde dat er nu voor haar gezorgd werd, ze had genoeg gezorgd voor iedereen.
Bij mijn vraag wat haar ziek zijn haar opleverde was ze zo eerlijk in haar antwoord dat het heel stil werd....' Mijn ziekte levert me nu de aandacht op dat ik nodig hem om gezien te worden...eindelijk wordt er nu voor me gezorgd '.
Natuurlijk bleef de vraag ' Wat zou er kunnen gebeuren als je gezond werd '...was haar antwoord:
' Dan wordt alles weer vanouds hetzelfde....' Voorzichtig stelde ik haar de volgende vraag:
' Hoe zou het voelen voor je dat je aanspraak maakt op de aandacht die je verdient, de hulp die je mag vragen, anders leert omgaan met je drang naar perfectionisme ....' Dat kon ze zich eenvoudig weg niet voorstellen en dat kon ze niet....geen denken aan...'.
We moeten als hulpverlener nooit mensen om de oren slaan omwille van hun ziekte.....dan wel mee diep in de ziel duiken ( als het mag) van diegene die naar ons toekomt om welke reden dan ook.
Niet iedereen wil genezen omdat het hen dan ontbreekt aan aandacht, zorg, liefde, hulp...en dat is iets wat we ook moeten respecteren, hoe jammer dit ook is.
We mogen mensen met liefde naar zichzelf leren kijken...maar ook hier geldt dat we ieders keuze dienen te respecteren, we kunnen niemand in die zin ' redden '...of misschien even dat gevoel hebben, tot het de volgende keer toch mis gaat. Niet iedereen laat diep in zijn/ haar Ziel kijken, en waarover ik schrijf gaat dieper dan ' therapie '...het gaat over diepzielhealing, healing tot op het allerdiepste zielsniveau.
In het naar buiten gericht zijn, zijn we er ons niet van bewust dat we ons bewustzijn richten op ' uiterlijke ' waarden en het geconditioneerde levenspatroon. Ziekte of geestelijk in verwarring zijn laat ons in-zien, gewaar-worden dat onze Ziel zich wil bevrijden van alles wat ons ziek maakt, zowel geestelijk als lichamelijk.
Transformatie brengt altijd in deze zin een oplossing, hetzij via genezing of....de dood.
In het bewust werken aan de spiegeling van Ziel en geest aan ons lichaam en vice versa, hebben we ervaren dat als de geest afgesneden is van de bron van zijn bestaan, de Ziel, hij is als een lichaam zonder hersenen en kan hij maar minimaal functioneren. De Ziel verlevendigt de geest, zoals de geest met het lichaam doet.
( coma, hersenletsel, hersenziekte zijn voorbeelden waarin het lichaam minimaal functioneert).
Waar lichaam en geest samenwerken, dan kan het transformatieproces zich sneller manifesteren.
Door de toenemende kosmische energieën in ons, leren we steeds zuiverder voelen, waarnemen waardoor blokkades zich krachtiger en sneller kunnen oplossen.
Blokkades in het lichaam worden niet door het lichaam veroorzaak dan wel door de geest ( en niet omgekeerd).
Door bewust verbonden te zijn met ons Wezen kunnen veel ziektes verdwijnen of genezen.
In die zin hebben mijn partner Lis en ik twee jaar geleden een Nieuwetijdsconcept uitgewerkt : Diepzielhealing vanuit het Aquariustijdperk, cliënten die voor de volle 100% voor hun genezing zijn gegaan, zijn ook duurzaam, omdat het inzicht zo sterk is ontwikkeld zelf verder met eigen proces verder te gaan.
Sommigen die hoopten dat wij het werk voor hen gingen doen, hebben ook afgehaakt.
En ook dat is ok. Mensen maken altijd een keuze in het moment en iedereen heeft de vrijheid en verantwoordelijkheid te onderzoeken of de bereidheid groot genoeg is zich helemaal over te geven aan het transformatieproces.
Bij het transformatieproces maken we ons bewust dat de meeste ervaringen uit ons leven door ons als van buitenaf komend waargenomen werden, terwijl het eigenlijk ' projecties ' van onszelf zijn op die werkelijkheid.
Erkennen dat dit projecties van ons zijn, deze in ons terugnemen en integreren met het begrip voor het grote Zelf. Het vraag moed....courage...en blijvend gewaarworden: in deze gewaar-wording leren we dat alles wat ons pijn doet, wat ons doet lijden, ons angstig en eenzaam maakt ( angst voor ziekte, dood) zich vanuit het Kosmisch verbonden zijn, oplost.
Dieper en intenser dan woorden ooit kunnen doen, ons overgeven aan een Hoger Bewust-Zijn, dat gedragen wordt tussen Hemel en Aarde.
Ons verbonden voelen met Alles- Wat - Is, laat ziekte en pijn verdwijnen.
Lieve lezer ( s), voel je niet aangesproken op een belastende manier of als een vingerwijzing dat je het fout doet...onthou alleen: het leven gaat over JOU, het is jouw geboorterecht en gezond gelukkig leven te leven op aarde. Je kan nu alle lijden, drama transformeren overstijgen NU.
Liefs
Medium Mieke
