Spiritueel In-Powerment
Spiritueel In-Powerment.
Voor sommige mensen is spiritualiteit bijna synoniem geworden met spirituele bypass: de voorwaarde om spirituele concepten en praktijken te gebruiken om de zeer reële en urgente problemen van onze wereld te vermijden, te verminderen of te verwerpen.
De leer van de Wet van Aantrekking wordt gezien als schuldig aan het aanmoedigen van deze vorm van 'spiritualiteit': het kan lijken alsof het een betere wereld een kwestie is van positieve gedachten denken en negatieve gedachten uitbannen, wat ook inhoudt dat er slechte dingen gebeuren in de wereld alleen omdat we onszelf negatieve gedachten laten denken. Veel mensen zijn in dit konijnenhol verstrikt en moesten hun weg zoeken om uit die manische vermijding en zelfbeschuldiging te klimmen.
Dus ik begrijp het scepticisme van sommige mensen over spiritualiteit, ik begrijp de minachtende houding van mensen die leven vanuit een lineair/mannelijk/Yang georiënteerd denken en leven. Een levensstijl die ik door de toenemende digitalisering met waakzaamheid op afstand waarneem. Creëren en Scheppen vraagt om het integreren van het mannelijke en vrouwelijke in onszelf, zo ook is dat met het opgroeiende kind. De beide polariteiten zijn noodzakelijk om zich als mens op een totale manier te kunnen manifesteren. Ook al lijkt de zin naar zelfrealisatie en - manifestatie eenzijdig gericht te zijn op het creëren vanuit de mannelijke pool: de doe-modus. Hoe prachtig de vernieuwingen op het eerste gezicht ook moge lijken...de tijd zal het uitwijzen, wie de volwassen van straks zullen ZIJN. Hoe die volwassenen creatief en emotioneel volwassen zullen omgaan met relaties, met emoties, met gevoelens.
Als ik kinderen zie met op heel jonge leeftijd mobieltjes in de hand, een laptop op schoot, nog maar moeilijk aanspreekbaar omwille van ' diep duiken in de technologie, de spelletjes, de steeds meer toenemende stof ( ja, stof...versus ervaringsgericht) maar ik zie hetzelfde bij volwassenen, laptop op de schoot ( en weet dat dit sporen nalaat op de zenuwbanen, onder andere!) non-stop bereikbaar met het mobieltje...en anderzijds nog amper interesse in de natuurlijke ritmes van het leven, de natuur, het heerlijk schilderen, tekenen, schrijven, musiceren, het in stilte Zijn, dan stel ik me vaker de vraag waar dit allemaal naartoe zal leiden. Aan de andere kant steeds meer kinderen met gedragsmoeilijkheden, onhandelbaar, leermoeilijkheden, concentratieproblemen, suïcidaliteit. Eén van de copingstrategieën is weg-kijken en doen alsof het er niet is. Het is niet omdat het niet in je onmiddellijke omgeving zichtbaar is, dat het er niet is. In mijn tweede boek besteed ik ook hieraan een belangrijk hoofdstuk. Een ver doorgedreven materialisme, digitaliseren, waarin amper nog ruimte is voor creativiteit vanuit een vrouwelijke energie, zal ongetwijfeld ook sporen nalaten. Zeker voor kinderen die van nature uit met een heel andere zielssignatuur op aarde zijn geboren. Begrijp me niet verkeerd, het gaat me niet om voor of tegen, maar wel over de rechtlijnige evolutie naar verder doorgedreven digitalisering, AI, robotisering et cetera...
Als ik die houding waarneem dan denk ik meteen aan de Zen-wijsheid die zegt: “Voor de verlichting: hak hout, draag water. Na verlichting: hak hout, draag water. "
Zelfs als we, voor een moment, de overweldigende realiteit van de grotere wereld buiten beschouwing laten, ontheffen spirituele connectie en ontwaken ons niet van de verveling en rotzooi van ons dagelijks leven. Onze ergernis bij collega's en onze haat tegen woon-werkverkeer verdampen niet zomaar na een mystieke ervaring. Maar met de hulp van spirituele connectie kunnen we tot deze snelle realiteiten komen die op de een of andere manier veranderd zijn, misschien gewoon in het besef dat er iets krachtigs en ontzagwekkends is dat verder gaat dan banaal gebabbel in vergaderruimtes en zelfrespect verpletterende Instagram-feeds .
Als we spiritueel zijn afgestemd, kunnen we ons door de wereld bewegen in de wetenschap dat we het vermogen hebben om in dat gevoel van diepe verbinding te komen. En het kan echt veranderen hoe ons leven er voor ons uitziet, zelfs de saaie en vervelende, de gruwelijke en ondraaglijke ervaringen. Niet alleen dat, het kan door diepgaande inzichten levensthema's veranderen wat we met ons leven doen, op grote en kleine manieren.
Dit vermogen om af te stemmen kan ons overigens ook kracht en veerkracht geven bij grotere, schijnbare onoverkomelijke mondiale en systemische problemen.
Spiritualiteit is geen idealisme, geen religie, geen concept.
De jeugd is notoir idealistisch, en de volwassen wereld heeft de neiging om bijna sarcastisch te genieten van het verslaan van dat 'idealisme' terwijl ze opgroeien. Dus onze visie en ons optimisme kunnen vervaagd worden naarmate we ouder worden. We kunnen beginnen te geloven, terwijl we de harde realiteit van de wereld onder ogen zien, dat we machteloos zijn en dat het geen zin heeft om te hopen op iets beter.
We bevinden ons misschien in banen waarvoor we veel solide pragmatische redenen hebben om te nemen, maar die ons aan het eind van de dag met een vaag hol gevoel achterlaten. Zelfs als we werken voor organisaties die in lijn zijn met onze waarden, kan er iets mis zijn: misschien worden onze vaardigheden en talenten onderbenut, of heeft een werkgever gewoon niet de geestelijke maturiteit van gelijkheid, samenwerking en respect die de organisatie beweert te omarmen. Hoe vaak ik die klacht in consultaties met cliënten te krijg ... nog steeds leeft in het denkbeeld van werkgevers, leidinggevenden en een bepaalde machtsfunctie bekleedt, een lineair verticaal bepaalde overtuiging en identificatie met macht en autoriteit.
De "volwassen" stem in ons vertelt ons: "Dit is gewoon hoe het is. Wen er maar aan." Maar in ons verzet zich tegen het zeggen van "Nee" op allerlei manieren: de gemiste deadline, het vergeten alarm, de aanhoudende kou die weer een ziektedag vereist, de angst elke ochtend als we uit bed komen.
We kunnen wel duizend redenen bedenken; geen enkele is helemaal toereikend om de vreemde, aanhoudende ontevredenheid die elke dag blijft hangen, te verklaren. Is het omdat we gisteravond weer te veel chips hebben gegeten in plaats van het avondeten te maken? Of het doordat we werken aan een baan die zinloos voelt en niet verbonden is met wat we willen veranderen in de wereld? Hebben we recht, zijn we ondankbaar en zijn we egocentrisch, of is er legitiem iets mis met ons leven dat een grote verandering vereist?
Om te ontdekken wat er ontbreekt, moeten we naar binnen gaan.
Een deel van wat er gebeurt als ons idealisme uit ons wordt geslagen, is dat we ook het contact verliezen met ons aangeboren gevoel voor wat we nodig hebben, waar we naar toe worden getrokken. Ik geloof absoluut niet dat deze innerlijke steken slechts een jeugdige indigestie zijn, het gerommel van een maag die maagzuurremmers nodig heeft. (Maar in contact komen met je intuïtie betekent waarschijnlijk leren hoe je lichaam moet voeden met wat het nodig heeft om goed genoeg te doen om het werk te doen waarvoor je hier bent.)
Wanneer we ons losmaken van onze intuïtie, die voor een groot deel in ons lichaam is ondergebracht, is het resultaat onvermijdelijk een gevoel van ontkoppeling van de wereld om ons heen. We kunnen zo aan dit losgekoppelde gevoel wennen dat het gewoon lijkt te zijn hoe het leven is.
Hopeloosheid en zinloosheid kunnen in ons leven opduiken, zowel wanneer onze aandacht te ver afdwaalt van de grotere wereld om ons heen, als wanneer we opgeslokt worden in de overweldiging en hopeloosheid van het grote geheel. In beide gevallen is het opnieuw diepgaand verbinden met onze eigen impuls tot genezing, wijsheid en groei de weg erdoorheen.
Spirituele bekrachtiging gaat niet over zelfingenomenheid. Het gaat in wezen om verbinding maken met iets buiten ons individuele zelf. Maar paradoxaal genoeg begint dit proces met het smeden van een diepere verbinding met wat er in ons zit. We hebben allemaal een innerlijk kompas dat ons kan leiden naar genezing, heelheid en groei. Het leidt ons ook naar verbinding en betekenis.
En dit is wat ik bedoel met spirituele bekrachtiging: een perspectief betreden van waaruit we effectief voor onszelf en de wereld om ons heen kunnen zorgen.
Ben je klaar om dieper in contact te komen met je gevoel voor een diepere zin-geving en op die wijze de kinderen van NU te in-spireren, zodat ze kunnen Zijn wie ze werkelijk ZIJN vanuit hun eigen unieke zielskleur.
Lieve liefs
Mieke
