Zelfliefde met een randje
Hoezo? Zelfliefde met een randje? We hebben het massaal over zelfliefde, want zelfliefde is de basis van gezonde relaties. Laten we even een duikje nemen hoe 'zelfliefde' een manier kan zijn om onszelf in de maling te nemen.
Enkele belletjes kunnen wellicht rinkelen bij het lezen van dit blog. Als er een belletje rinkelt, is het geen drama, maar een idee om even contact te maken met het belletje en te luisteren naar de boodschap van dit belletje.
Heel wat mensen hameren extreem op 'positief denken', zeker in spirituele kringen lijkt dit een magische formule te zijn. In dat extreem hameren op 'positief denken' neem ik vaker een vorm van omzeilen van de diepere problemen waar. Vermijden van de werkelijkheid, de realiteit. Overdreven optimisme is vaak een gepolariseerde reactie op pessimisme. Natuurlijk is het heel zinvol om de negatieve cycli te doorbreken. Je ziet het glas half-leeg of je ziet het glas half-vol.
Het voortdurende focussen op extreem positief denken wordt zelfs toxisch als het wordt ingezet om angst, pijn, schuld en schaamte te verbergen. Wat we vaak het meest nodig hebben is om meer ruimte te maken voor onze eigen kwetsbaarheid. Het is perfect oké om je gevoelens te uiten en te delen, al houd je het liefst alles onder controle. Dit is de weg naar zelf-liefde, het niet maskeren of verbergen van hoe je je werkelijk voelt tot zelfs je scherpe kantjes, want iedereen heeft die donkere scherpe kantjes!
Het volgende is wat we vaak zeggen of horen is dat we helemaal perfect zijn zoals we zijn. Het voelt eigenlijk wat dubbel, ook al klinkt dit bemoedigend. De waarheid is echter dat perfect niet bestaat, we maken allemaal fouten, we begaan heel wat vergissingen. De extreem gevormde gedachte 'ik ben perfect zoals ik ben' kan leiden tot een ' het is te pakken of te laten, dit is wie ik ben en ik verander niet, nu niet en nooit.' Dit kan ook betekenen in praktijk dat de ander maar moet veranderen, dat de ander maar een knieval moet doen omdat hij/zij kritiek heeft geuit. Daartussenin toont het leven ons echter wel dat we toch soms wat te star reageren, te veel op het 'ik' gericht. Voor het starre dienen we wel uit te kijken. Soms wordt die stelling wel eens gebruikt om verantwoordelijkheid naast zich neer te leggen.
Zelfliefde gaat niet over het ontlopen van ongemakkelijke ervaringen die groei katalyseren onder het mom dat we perfect zijn zoals we zijn. Het hele leven is onderhevig aan groei, verandering en er kan nooit een staat van perfectie zijn- liefst niet nastreven- omdat perfectie nastreven het leven verstart, het leven stagneert. In feite ben je aardig 'dood' en leef je niet het leven.
Onszelf verwennen en belonen is een gezonde manier van zelfliefde. Deze gewoonte kan echter doorgevoerd worden tot het uiterste, waarbij hebzucht, die de diepere problemen voor de angst voor eenzaamheid, de angst voor waardeloosheid en sociale onbelangrijkheid, overcompenseert en verbergt.
Het cultiveren van eigenliefde is essentieel als je een leven van vreugde, liefde, vrede en vervulling wilt leiden.
Hoewel het meestal wordt gemist in onze vroege opvoeding, is eigenliefde net zo essentieel voor het dagelijks leven als elke andere fundamentele menselijke behoefte.
Zonder te leren hoe we van onszelf kunnen houden, zijn onze levens gevuld met zelfsabotage, zelfhaat, giftige en hartverscheurende relaties, leegte en een diep gebrek aan verbinding met het leven.
