Zoeken naar antwoorden....
Er was eens een man...driftig .zoekend naar zijn pijp. Hij werd zo kwaad en met een nog grotere furie trok hij de laatste kast in zijn huis open...bam...de deur sloeg tegen zijn pijp....die in zijn mond zat!
Perplex keek hij naar de brokken....en in zijn woede vertikte hij het om de brokstukken van zijn pijp op te rapen....zijn arme vrouw bekeek het hele tafereel en raapte de brokstukken voor hem op.
Ik denk dat heel wat mensen dit herkennen....kwaad worden omdat er geen antwoorden komen op de vragen die gesteld worden.
Of er wordt al bij voorbaat geopperd dat er wel weer eens geen antwoord zal komen.
Sommige mensen zijn al opgehitst, furieus, boos nog voor ze de vragen stellen...of heel ongeduldig.
In het ongeduld worden al bij voorbaat de antwoorden met de voeten betreden, vertrappeld. Gevolg: de boosheid wordt naar anderen toe geprojecteerd.
Er wordt soms zelfs voor waarheid aangenomen dat het de anderen hun schuld is dat hen belet om een antwoord te krijgen.
Eigenlijk is het niet willen inzien dat het boze gevoel veroorzaakt wordt door het niet oplettend, alert zijn op hetgeen gecommuniceerd wordt.
Het is eigenlijk heel eenvoudig....als we niet opletten en naar onszelf kijken gaan we met andere mensen bekvechten,een strijd voeren, in de hoop dat geluk te heroveren.
Maar dat lukt niet.
We kunnen niet gelukkig worden door anderen ongelukkig te maken; geluk is een heel persoonlijke, innerlijke toestand waar we ZELF verantwoordelijk voor zijn.
Geluk ervaren we als niet alleen de vraag stellen maar ook aandacht geven aan het antwoord dat uit onszelf naar boven komt.
Geluk is het moment waarop de vraag en het antwoord elkaar opnieuw ontmoeten.
Geluk is het moment waarop niets meer moet.
In de woedende driftige zoektocht breekt de man zelf zijn pijp waar hij naar zoekt.
Als wij de vraag stellen en geen aandacht schenken aan het antwoord, verliest het antwoord zijn bestaansgrond.
Als we niet luisteren naar het antwoord dat we zijn, verliezen we ook onze reden van bestaan.
Pijnig je hersenen niet langer met de vraag naar de zin van het leven; hoeveel antwoorden en argumenten heb je al bedacht en heb je tot op heden gevonden? En ? Zijn de antwoorden bevredigend, blijvend.....?
Dat kan niet om de simpele reden dat de zin van het leven in het leven zelf ligt.
Terwijl je je hoofd breekt over de zin van je leven gaat je leven zo voorbij.
Het leven is veel meer en zoveel boeiender dan te intellectualiseren, we zitten al te vaak in ons hoofd, waardoor het volle leven niet meer geleefd wordt.
Het is opvallend dat het verlangen naar antwoorden, de grip te houden op het leven, zeker in de tijd waarin bij velen zekerheden op losse schroeven is komen te staan, op veilig te willen spelen, liefst de uitslag van het hele leven kennen, bang om het leven in al zijn intensititeit te be-leven.
Als we niet echt weten of we op de wereld willen zijn, storten we onszelf in een vrij beangstigend 'niets'. Leven is dus kiezen: en wie niet kiest staat buiten zichzelf en zijn eigen leven...dus nergens.
Alle energie gaat verloren in het beschermen van dit ' niets '.
We kunnen ons ' boven ' of ' onder ' het leven stellen, maar we kunnen er dan nooit echt 'in ' staan.
Ons lichaam dat we niet echt bewonen, gaat verkrampt op zoek naar zijn wezenlijke kern, naar zijn ziel, dat onbereikbaar is omdat ze gevangen zit in een schijnwerled waar het leven wordt tegengehouden en een probleem is geworden.
Tot zolang we met de vraag spelen of we al of niet willen leven, spelen we met ons leven.
Dit is het spel waarvan zoveel mensen doodmoe en depressief van worden, dat er geen kracht meer is om zich nog te verzetten tegen het leven zoals het geleefd wordt.
De schoonheid van de natuur en de harmonie van de dieren, de bomen , zelfs mensen worden niet meer gezien...de strijd tegen het leven is gestreden én verloren: maar het leven zal het altijd winnen.
Wie echt durft te leven, ervaart voortdurend de zin van het leven en weet daardoor dat de zin van het leven te vinden is in het luisteren naar het antwoord.
Elk moment openbaart het leven zichzelf zoniet....
lijkt ons besstaan zinloos te zijn ( geworden)...en uiteindelijk gaan we kwaad de pijp uit zonder dat we het antwoord mochten zijn dat we waren.
Geniet van deze mooie meditatie!
Liefs van mij
©Medium Mieke
www.miekecoigne.com
