The Divine Femine Rises
Eris is een trans-Neptuniaanse dwergplaneet. Ze werd ontdekt
op 5 januari 2005 terwijl ze op haar directe station (dat wil zeggen, aan het
einde van haar retrograde cyclus) in de 20e graad Ram, door Michael E. Brown,
Chad Trujillo en David L. Rabinowitz met behulp van afbeeldingen die
oorspronkelijk op de 21e waren gemaakt. Oktober 2003. Gepositioneerd voorbij
Pluto, beweegt ze zich heel langzaam, het kost ongeveer 557 jaar om door de
hele dierenriem te reizen, en zal uiteindelijk Ram verlaten in het jaar 2058.
Het Sabische symbool voor haar ontdekkingsgraad is ‘een jong
meisje dat vogels voedt in de winter’. In deze afbeelding zien we het ‘maiden’
archetype, dat voedsel biedt aan wezens in nood in tijden van lage voorraad.
Het voorspelt een wedergeboorte van het vrouwelijke principe, om ons te voeden
in tijden van gebrek en kwetsbaarheid. Hierin, in combinatie met haar
mythologische reputatie en de Zon in Steenbok en de Maan in Schorpioen op het
moment van haar ontdekking, zien we een ontwaakt en pragmatisch vrouwelijk,
klaar om te handelen en dingen voor elkaar te krijgen, gekoppeld aan een passie
voor de schaduwrijken en een verlangen om de meest duurzame bronnen van
menselijk disfunctioneren bloot te leggen. Saturnus in Kreeft bevestigt bij
haar ontdekking haar toewijding aan het breedste gezinsgevoel, waarin iedereen
een gewaardeerde plaats heeft. En een gelijktijdige conjunctie tussen
Mercurius, Venus en Pluto (communicatie van vrouwelijke kracht) bevestigt hoe
invloedrijk haar boodschap zal zijn tijdens deze kritieke periode in de
menselijke geschiedenis, waarin ons bestaan wordt bedreigd door de gevolgen
van eerder gemaakte keuzes.
Oorspronkelijk Xena genoemd voordat ze uiteindelijk Eris
werd genoemd, is haar energie die van de wilde vrouwelijke krijger. Niet langer
bereid om onderdrukking, onderwerping en misbruik te tolereren door toedoen van
een patriarchaal systeem dat het menselijke verhaal ondermijnt in een verhaal
van mannelijke superioriteit, wordt ze gemobiliseerd om het omver te werpen, wat
er ook voor nodig is.
Mythologische Eris is de godin van onenigheid en rivaliteit.
Op het eerste gezicht klonken de problemen die ze veroorzaakte als reactie op
het niet krijgen van een huwelijksuitnodiging onbeduidend, maar ze wist dat er
iets veel belangrijkers aan de hand was. Haar uitsluiting van huwelijksfeesten
belichaamt in feite de ervaring van het vrouwelijke door de geschiedenis heen:
afgekeurd, gemeden, gemarginaliseerd, gedemoniseerd, genegeerd en afgewezen. In
haar reactie belichaamde Eris het duistere en gevreesde vrouwelijke dat opstaat
om haar plaats terug te veroveren in een wereld die lang gebroken is door
patriarchale macht. Astrologisch Eris daagt ons uit om met wijd open ogen en
vrij van alle bedrog te kijken naar wie we zijn en wat we doen - persoonlijk en
collectief - om ongelijkheden en onderdrukking over de hele wereld te bestendigen.
💦💦💦
💦💦💦
Eris spreekt van geweld en wraak. Ze zal vechten tot de dood als ze moet en is actief in revolutie, oorlogvoering en de objectivering van de ‘ander’ die mensen in staat stelt om straffeloos te onderdrukken, uit te buiten en te doden. Zij is de gewelddadige strijd om te overleven, het ‘doden of gedood worden’ aspect van Moeder Natuur en de puur bloedige vasthoudendheid van het leven, zelfs in de meest barre omstandigheden. Eris schenkt vergelding voor het overtreden van natuurwetten en zoekt wraak voor de toegebrachte wonden. Ze is een krachtige kracht van kosmische aard, die ons wakker schudt voor ons potentieel voor zowel gewelddadig verzet als vreedzame maar niet aflatende strijd. Ze lijdt geen dwazen, neemt geen gevangenen en weigert zich terug te trekken in het licht van de grootste krachten die tegen haar zijn opgestapeld.
We hebben allemaal wat Eris in ons, maar of we haar van aangezicht tot aangezicht ontmoeten, hangt af van ons vermogen om de ‘donkere’ kanten van onze aard te accepteren: agressieve impulsen, diepgewortelde haat en hunkering naar wraak. Als we worstelen om te erkennen dat, gegeven de juiste omstandigheden, ook wij de terrorist, de onderdrukker, de revolutionair kunnen worden die bloedvergieten ziet als een aanvaardbare prijs voor vrijheid, zullen we Eris op de wereld om ons heen projecteren, uit angst voor de 'andere 'met hun gebrek aan morele ruggengraat en gebrek aan menselijkheid. Eris verlicht de verleiding om alleen anderen als het probleem te zien, om onze eigen wilde woede of wraakzuchtige geest op ‘hen daarbuiten’ te projecteren.
Ondanks haar brute kracht spreekt Eris ook van slachtofferschap dat de impuls om op te staan, de machtsverhoudingen herstelt en verloren terrein terugwint, katalyseert. Dit is onze meest primaire reactie op een verlies van vrijheid en zelfbeschikking. Ze staat op gespannen voet met de machteloosheid om onderworpen te zijn aan andermans boosaardigheid en de remediërende actie van wraak, alleen om wraak te laten leiden tot eindeloze cycli van conflicten. Ze wil haar eigen rug, maar kan niet vermijden dat ze opnieuw dezelfde impuls in een andere krijgt.
💦💦💦
Door de confrontatie met Eris bereiken we het punt van acceptatie dat mensen soms gewoon vreselijke dingen doen en dat we eindelijk moeten weglopen als we enige schijn van vrede willen. Maar ondanks dat alles zal ze vechten voor de rechtelozen en onze geest versterken om op te staan tegen degenen die machtsposities misbruiken voor persoonlijk gewin.
Eris onthult wat het betekent om de natuur te zijn die zich van zichzelf bewust wordt. Het oerinstinct en de vitale kracht die ons bestaan voedt, is ook datgene wat doodt voor voedsel of om haar jongen te beschermen. Het is de vernietiging van een aardbeving, de kokende lava van een vulkaan, de verwoesting van een orkaan en moessonregens die het land niet aankan. Moeder Natuur kan net zo goed een geduchte krijger zijn als zij onze moeder is. Soms moeten wij haar ook beschermen tegen de excessen van de obsessie van de mensheid met haar eigen verlangens. Eris houdt vol dat we ongemakkelijke waarheden onder ogen moeten zien over onze uitbuiting van Moeder Aarde en elkaar. Ze daagt alles uit wat ongelijkheid, onderdrukking en uitbuiting in stand houdt, en eist verschroeiende integriteit en de moed om op te staan en met wijd open ogen en moedige harten geteld te worden.
Ze neemt geen gevangenen, staat naast degenen die onze Grote Moeder eren en confronteert degenen die haar uitbuiten. Ze is niet sentimenteel in haar kern en zal doen wat nodig is om het kloppende hart van Gaia te beschermen en vraagt van ons een even moedige houding die standvastig staat tegenover intimidatie en weigert de leugens in te slikken die we zo gemakkelijk te eten krijgen. Eris verzet zich tegen het opleggen van andermans agenda en dringt er bij ons op aan hetzelfde te doen. Het is tijd om voor onszelf te beslissen wat er daarna gebeurt; om op te staan en de agenda te veranderen in een agenda die ons planetaire thuis dient, niet exploiteert tot vernietiging.
💦💦💦
Venus en Mars, het archetypische vrouwelijke en mannelijke, hebben in 2015 drie keer hun krachten gebundeld (februari, september en november). Tijdens hun eerste ontmoeting gingen ze over van de laatste naar de eerste graad van de dierenriem, een zeker teken van de geboorte van een nieuw paradigma. Daarbij lieten ze een helder licht schijnen op de erfenis van het patriarchaat en bevestigden ze dat er nog veel moet gebeuren voordat het vrouwelijke in al zijn gedaanten wordt omarmd in de collectieve psyche. Toch bepaalt de gespletenheid tussen, en niet de integratie van, mannelijk en vrouwelijk het leven en de ervaring van zo velen. Vrouwen en meisjes over de hele wereld worden behandeld als bezittingen, en jongens en mannen worden wreed behandeld om deze onmenselijkheid voort te zetten. De diepe wonden van het patriarchaat blijven kwellen en het is gemakkelijk om in wanhoop weg te zinken bij het schijnbaar onwaarschijnlijke vooruitzicht van wereldwijde verandering.
💦💦💦
Als avatar van het radicale vrouwelijke, kent Eris het leven als zowel bloederig als mooi, gemeen en levendig. Ze kent echte vrouwelijke kracht: de rauwe en oerkracht van de bevalling, de felle bescherming van de liefde van een moeder, de blijvende kracht van een gebroken maar omhelzend hart en de creativiteit van een ontwaakte baarmoeder die diep in de hoop en dromen van generaties koestert. Haar uitsluiten van het kernparadigma dat ons bestaan vormgeeft, maakt het onvruchtbaar. Juist deze onvruchtbaarheid maakt het plunderen van natuurlijke hulpbronnen mogelijk, het verkiezen van financiële winst boven fundamenteel welzijn en het bevorderen van macht op korte termijn boven overleving op lange termijn. Zo ontstaat een wereld zonder mededogen die de getraumatiseerde vluchteling kan afdoen als een aanslag op 'onze' middelen, het weeskind als een 'verloren zaak' en het leven van talloze vrouwen en meisjes als zinloos in de context van een mannelijk dominante discours dat alleen zijn eigen bestendiging dient.
💦💦💦
In tegenstelling tot Mars (haar mythologische broer) die vecht voor oplegging en controle, vecht Eris om te ontmaskeren en te bevrijden. Ze weigert de sociale moraal van conformiteit te aanvaarden die gebruikt wordt om ons in bedwang te houden. Eris belicht onwankelbaar millennia van ontkenning en degradatie van het vrouwelijke, en benadrukt evenzeer de kenmerkende onderdrukking van vrouwen en meisjes, naast de brutalisering van jongens en mannen. Ze ontwortelt alles wat uitbuit en onderdrukt en eist een wereld waarin waardigheid een universeel recht is, geen voorrecht, waar het leven in al zijn vormen wordt geëerd, het geslacht geen scheidsrechter is van een rechteloos lot en het intuïtieve hart is afgestemd op, niet ondergeschikt aan de scherpzinnige geest. Haar wereld is radicaal, gedurfd en vrij. Ze is niet bang om de woede onder ogen te zien van degenen die de status quo verkiezen, de ontkenning van degenen die proberen om waarheden te ontwijken die zo helder zijn dat ze ons verblinden. Ze zal de verbroken ontkoppeling van een ontkoppelde spiritualiteit die vlucht uit, niet radicale betrokkenheid bij deze wereld zoekt, niet tolereren. Evenmin zal ze toestaan dat het behoud van de macht in handen van enkelen onbetwist blijft. En dat moeten wij ook niet, want alleen door pal te staan voor verandering kunnen we haar kracht gebruiken en haar machtige hart en felle toewijding aan een opnieuw geboren wereld kennen.
💦💦💦
Uiteindelijk zijn er geen winnaars in het patriarchaat, want
zelfs degenen die de sleutels tot de macht bezitten, hebben hun menselijkheid
opgeofferd om ze te bezitten. Ongeacht wie, wat of waar we zijn, we kunnen niet
los staan van de wereld waarin we zijn geboren en negeren wat we hebben
gecreëerd. Ons hele bestaan maakt ons onderdeel van het landschap, een
fragment van de collectieve psyche die deze ervaringen hier en nu beleeft. We
kunnen deel uitmaken van het probleem of deel uitmaken van de oplossing;
voortdurend verdeeld of op zoek naar heelheid - van binnen en van buiten -
waarin ‘tegenstellingen’ een verenigde kracht voor verandering worden.
De volgende retrograde cyclus van Eris loopt van 20 juli 2020 - 11 januari 2021
Omdat Eris eist dat we onszelf zo diep kennen, is haar retrograde passage van bijzonder belang. Hoezeer we ook terugdeinzen voor wat mensen elkaar aandoen, we doen onszelf elke dag eindeloos geweld aan. Op elk moment van zelfhaat en bestraffing, op elk moment geïdentificeerd met het leven als pijn die niet ontwaakt, zetten we onszelf gevangen in ellende. Elke kwetsende relatie die we doorstaan omdat we niet kunnen geloven dat we beter verdienen; elke minachting die we van anderen accepteren omdat we bang zijn op te komen tegen hun macht; elke zelfkritische gedachte en afwijzing van onze eigen waarde…. Dit is het machteloze gezicht van retrograde Eris, onszelf veranderen in een rechteloze ‘ander’ in onze eigen psyche - niet in staat om effectief te handelen of diep te leven. Voor altijd vertrappeld door leugens, vernietigd door fouten uit het verleden, gekweld door oude wonden. Als reactie hierop eist het bekrachtigende gezicht van Eris retrograde dat we eerst en vooral voor onszelf vechten, om de soevereiniteit te vestigen die ons geweigerd wordt door ons eigen gebrek aan eigenwaarde. Wij, zo vertelt ze ons in niet mis te verstane bewoordingen, zijn onze eigen cipier, misbruiker en onderdrukker. Zolang we dit niet erkennen, kunnen we een wereld waarin onderdrukking de modus operandi van zo velen is geworden, niet veranderen.
Haar boodschap is altijd grimmig en we beginnen het nog maar net te horen. Als we onszelf niet kunnen accepteren als onze meest primaire, kunnen we niet beginnen te accepteren dat de gruwelen van de mensheid een deel van ons zijn, niet iets heel aparts. Als we geen veilige innerlijke ruimte kunnen vinden voor de woede die we niet durven uit te spreken, de wraak die we haastig te ontkennen, de haat die we weigeren toe te geven, zullen we niets veranderen in de buitenwereld die energetisch ons eigen ontkende zelf moet accommoderen, waardoor het elders kan worden uitgedrukt. Terwijl we onze innerlijke demonen tot onderwerping worstelen, doven we onze vitale vonk met hen uit en kiezen ervoor om van binnen te sterven in plaats van onze waarheid na te leven. Terwijl onze planeet verschuift en wij erbij betrokken zijn, moeten we al onze gevoelens bezitten, wetende dat ze niet als angstaanjagende krachten moeten worden onderworpen, maar als aspecten van de natuur die alleen worden vervormd wanneer ze worden gebruikt om egoïstisch gewin te dienen.
Als we accepteren dat we allemaal boos genoeg kunnen zijn om te doden, gegeven de ‘juiste’ omstandigheden, worden we geen moordenaars, maar worden we mensen die onszelf goed genoeg kennen om dat niet te doen. Als we erkennen hoever we wraak zouden kunnen nemen als onze eigen wonden diep genoeg waren, worden we geen oncontroleerbare harridan die iedereen wreekt die haar pad kruist. We worden een kracht voor mededogen, wetende hoe belangrijk het is om geen wonden toe te brengen die zo'n diepe pijn oproepen. We begrijpen hoe belangrijk het is om cycli van geweld en angst niet te bestendigen, maar in plaats daarvan te genezen…. koste wat het kost.
💦💦💦
Terwijl Eris retrograde is, vraagt ze ons om te zien hoe we ons eigen lijden in stand houden door een gebrek aan zelfliefde en mededogen voor wie we zijn en alles wat we hebben meegemaakt. Ze onthult hoe we delen van het zelf afwijzen en isoleren door middel van angst en hoe het omarmen van die angst de sleutel kan zijn tot hun bevrijding en re-integratie. Eris belicht waar en hoe we onze onderdrukkers internaliseren en hun werk voor hen doen, of het nu gaat om een straffende ouder, een kritische partner of de vele individuen en instellingen die op ons pad zijn gemobiliseerd om ‘ons op onze plaats te houden’. Ze herinnert ons eraan dat we allemaal een deel van de collectieve psyche dragen waarin alle dingen zich bevinden: goed en slecht, angstaanjagend en inspirerend, schokkend en ondersteunend. We zijn het allemaal, ieder van ons, en de grootste, meest moedige daad is dit over onszelf te weten - diepgeworteld en zonder terugdeinzen - ons hart te openen voor alles wat de erfenis van het mens-zijn met zich meebrengt.
💦💦💦
Angst en ontwaken
Velen zijn bang voor Eris en alles waar ze voor staat. We weigeren ons deel te erkennen van de felle moeder die zowel zal doden om haar jongen te beschermen of te verslinden, afhankelijk van de situatie en omstandigheid. We willen niet in onszelf de natuurkrachten zien die eerder vernietigen dan koesteren. Eris past niet precies in een spiritueel verhaal dat zegt dat we allemaal liefde en licht zijn en dat woede geen plaats heeft in het ontwaakte hart. Ze vertelt ons dat alles een plek heeft, anders wordt het niet gewekt, want het ontwaken kent alle dingen intiem. Het kiest niet en kiest niet.
Op het eerste gezicht klinkt ze als slecht nieuws. We willen
haar niet van streek maken omdat ze geen grenzen kent als het op wraak aankomt,
en we willen haar ook niet gelukkig houden, wat kan inhouden dat we precies worden
waar we bang voor zijn. We willen dat ze weggaat, maar ze gaat nergens heen. De
enige optie die overblijft is om de deur te openen, onze zenuwen vast te houden
en haar in de ogen te kijken. Niet uit angst - het jammerlijke turen van
terreur - maar als een gelijke, wetende dat zij ons is, het menselijk ras, een
dominante natuurkracht die deze planeet ten goede en ten kwade vormt. Een
kracht die alles wat ons dierbaar is kan redden of vernietigen; die elkaar
kunnen opheffen of verscheuren in de strijd om bovenaan te komen.
💦💦💦
Het laatste woord over het schaduwzelf
Eris is het woeste vrouwelijke, klaar om alles te doen wat
nodig is om een fout recht te zetten of een onbalans in macht aan te pakken. Ze
verwerpt het verhaal van vrouwelijk is gelijk aan zwak of onwaardig, ze weigert
rechteloos of onderdrukt te worden. Ze duldt geen weerstand, deinst voor niets
terug en zal doen wat zelfs haar meest angstaanjagende vijanden niet zouden
durven. Het laatste woord over het schaduwzelf, zelfs buiten het bereik van
Pluto Lord of the Underworld, beveelt ze de meest intimiderende maar rijk
vruchtbare aspecten van de psyche waar maar weinigen het aandurven. Net zoals
het licht van de mensheid door zijn eigen duisternis kan schijnen, kan zijn
duisternis zijn licht uitdoven. Maar als beide in evenwicht worden gehouden,
komen we de schat van Eris 'lichtgevende schaduw tegen, de bewaker van de
onteigenen van binnen en van buiten.
💦💦💦
14 oktober 2020
